Mowa bezdźwięczna to zaburzenia w realizacji dźwięczności, które polegają na pomijaniu głosek dźwięcznych, a także na zastępowaniu ich odpowiednimi głoskami bezdźwięcznymi lub myleniu obu szeregów. To wada wymowy, która prowadzi do znacznego zniekształcenia fonetycznej budowy wyrazów, a nawet do zmiany znaczenia wyrazów, np: Tomek – domek; kosa -koza, itd. W terapii mowy bezdźwięcznej głównie wykorzystuje się metody fonetyczne. Sukces terapii w dużym stopniu jest uwarunkowany kolejnością udźwięczniania głosek., a kolejność jest uzależniona jednocześnie od dwóch czynników: więzadła głosowe łatwiej uruchomić przy małym ciśnieniu w jamie ustnej, gdy w nasadzie w toku artykulacji powietrze napotyka mniejszy opór (np. łatwiej jest udźwięcznić […]

 25,314 Liczba odwiedzin,  1 Dzisiaj