(Ostatnia zmiana: 22 lutego 2010)

Negocjacje z dzieckiem – informacje ogólne

Najczęstsze przyczyny konfliktów to :

• krytyka
• stawianie żądań
• odmowa żądań
• komunikowanie przykrości

W negocjacjach ważne jest, aby rozmowę skierować na problem, a  nie na osobę. W każdym konflikcie jest : obszar konfliktu i obszar zgody. Aby go rozwiązać należy doszukiwać się obszaru zgody.

Obszary negocjowania (dziecko w okresie dojrzewania)	obszary nie do negocjowania
sposób spędzania wolnego czasu ubiór, fryzura kontakty z rówieśnikami obowiązki domowe wyjazdy wakacyjne kieszonkowe zarobkowanie gospodarowanie pieniędzmi	bezpieczeństwo zdrowie używki obowiązek szkolny zachowania patologiczne agresja

Style negocjowania:

• miękki, uległy
• dominujący, twardy
• rzeczowy, asertywny

Rodzic prezentujący styl uległy łatwo ustępuje, często zmienia swą decyzję, przyjmuje straty, zrobi wszystko, aby dziecko się zgodziło.

W przypadku stylu dominującego celem nie jest porozumienie lecz zwycięstwo. Rodzic stawia warunki, jest stanowczy, rozkazujący, stosuje groźby, żąda jednostronnych ustępstw.

Styl rzeczowy : obie strony wychodzą jako wygrane. Mamy tu do czynienia z koncentracją na problemie, na trudności, na zadaniu.

Występuje tu szukanie korzystnych rozwiązań dla obu stron, jest się otwartym na to, co mówi druga strona. Używamy argumentów i ulegamy argumentom, a nie stronom.

Przed przystąpieniem do negocjacji trzeba ustalić zasady negocjowania np. nie przezywanie siebie itp.

Najpierw musi dojść do przedstawienia stanowisk, ich analizy, a następnie do szukania rozwiązań – każda ze stron daje swoje propozycje.

Stworzenie odpowiedniego klimatu podczas negocjacji należy do rodzica – to, jako osoba dorosła ma zadbać, aby nie dochodziło do wybuchów emocji. Swoim przykładem ( spokój, opanowanie, rzeczowość) ma pokazać dziecku, jak ma ono się zachowywać.

Gdy dziecko zajmuje twarde stanowisko, mówi „nie”- należy „odkodować” jego komunikaty. Zadajemy wtedy pytania problemowe typu : „nie do końca rozumiem dlaczego tego chcesz”, „dlaczego ci tak na tym zależy?”, „co ci się nie podoba w moim pomyśle?”,  „ co myślisz o moim pomyśle?” lub pytania przekształcone : „ a jeżeli byśmy…”- propozycja. Dziecko też ma zaproponować coś od siebie.

Opr.A. Krupa – psycholog ( na pods. szkol.p. E. Kortyki)

 644 Liczba odwiedzin,  1 Dzisiaj