Negocjacje z dzieckiem – informacje ogólne
Najczęstsze przyczyny konfliktów to :
- krytyka
- stawianie żądań
- odmowa żądań
- komunikowanie przykrości
W negocjacjach ważne jest, aby rozmowę skierować na problem, a nie na osobę. W każdym konflikcie jest : obszar konfliktu i obszar zgody. Aby go rozwiązać należy doszukiwać się obszaru zgody.
Obszary negocjowania(dziecko w okresie dojrzewania) |
obszary nie do negocjowania |
|
sposób spędzania wolnego czasu ubiór, fryzura kontakty z rówieśnikami obowiązki domowe wyjazdy wakacyjne kieszonkowe zarobkowanie gospodarowanie pieniędzmi |
bezpieczeństwo zdrowie używki obowiązek szkolny zachowania patologiczne agresja |
Style negocjowania:
- miękki, uległy
- dominujący, twardy
- rzeczowy, asertywny
Rodzic prezentujący styl uległy łatwo ustępuje, często zmienia swą decyzję, przyjmuje straty, zrobi wszystko, aby dziecko się zgodziło.
W przypadku stylu dominującego celem nie jest porozumienie lecz zwycięstwo. Rodzic stawia warunki, jest stanowczy, rozkazujący, stosuje groźby, żąda jednostronnych ustępstw.
Styl rzeczowy : obie strony wychodzą jako wygrane. Mamy tu do czynienia z koncentracją na problemie, na trudności, na zadaniu.
Występuje tu szukanie korzystnych rozwiązań dla obu stron, jest się otwartym na to, co mówi druga strona. Używamy argumentów i ulegamy argumentom, a nie stronom.
Przed przystąpieniem do negocjacji trzeba ustalić zasady negocjowania np. nie przezywanie siebie itp.
Najpierw musi dojść do przedstawienia stanowisk, ich analizy, a następnie do szukania rozwiązań – każda ze stron daje swoje propozycje.
Stworzenie odpowiedniego klimatu podczas negocjacji należy do rodzica – to, jako osoba dorosła ma zadbać, aby nie dochodziło do wybuchów emocji. Swoim przykładem ( spokój, opanowanie, rzeczowość) ma pokazać dziecku, jak ma ono się zachowywać.
Gdy dziecko zajmuje twarde stanowisko, mówi „nie”- należy „odkodować” jego komunikaty. Zadajemy wtedy pytania problemowe typu : „nie do końca rozumiem dlaczego tego chcesz”, „dlaczego ci tak na tym zależy?”, „co ci się nie podoba w moim pomyśle?”, „ co myślisz o moim pomyśle?” lub pytania przekształcone : „ a jeżeli byśmy…”- propozycja. Dziecko też ma zaproponować coś od siebie.
Art. arch. Opr.A. Krupa – psycholog ( na pods. szkol.p. E. Kortyki)
1,769 Liczba odwiedzin, 1 Dzisiaj